Serotonina.

Czarny proch spadł z nieba, dlatego odchodzę. Nie zadawaj pytań, odnośnie mojego życia, dlaczego tu zostałem, a teraz odchodzę, po prostu. W moich marzeniach nawet żegnam się z tym miejscem, rozumiesz

Strumienie rozpadu powszechnego, ciekną mi skrońmi. Co może się jeszcze tlić? W poszarpanej posturze człowieka nic już nie będzie się tlić. Choćby ogniem płonęły wszystkie zmysły, nic już nie zmieni zgliszczy, nie odbuduje ich. Twoja dusza jest poza Tobą, poza mną. Mijasz się z nią dzień w dzień, kładąc swój wzrok na podłoże. Nieidealni, niepogodzeni z losem, zagłębie tyranów życia w poświacie kolorującej ciało..