Serotonina.

Nie powinniśmy tłumić swojej wartości siebie, własnego lepszego ja, bycia sobą, swojego talentu. Jestem piękną bestią. Ostatni raz się zamknęłam, bo ktoś ma problem. Od dziś pierdolę przeszkody, wychodzę naprzeciw słabym duszom, które potrafią tylko głupio się śmiać. Jestem dzieckiem indygo. Dałam się ponieść. Nic nie jest tym, czym na pierwszy rzut oka jest. I nie wszystko co napisane prosto, takie jest w istocie.

Skoro nie rozumieją mojej sztuki, niech się pierdolą.

Nasz piękny XXI wieku miałeś zapewnić nam stały rozwój i poczucie bezpieczeństwa  jednak zastało nas zacofanie i strach przed jutrem chciałeś równości i tolerancji, ale nie przewidziałeś, że ludzie będą świrować i w imię równości zamieniliśmy się rolami dziś mężczyzna jest kobietą, a kobieta jako jedyna nosi spodnie tolerancja skończyła się tam, gdzie się zaczęła akceptujemy odchylenia od normy, swoiste patologie  zamykamy oczy na ważne nam sprawy, odwracamy głowy przechodzimy obojętnie obok cierpienia, ubóstwa i karygodnych zachowań uważamy się za panów świata, a gdy przychodzi spojrzeć prawdzie w oczy jesteśmy nikim głośno i wyraźnie z echem rozpierdalającym nasze serca z lodu i kamienia więc drogi wieku wielkich nadziei oraz technologii  gadamy do telefonów czy już z telefonami? jesteśmy pokoleniem frajerskiego ego bez wyrzutów sumienia, którzy sami siebie by sprzedali w imię pieniędzy, bowiem najwyższym wyznacznikiem szczęścia dziś jest jak najbo

Lubię pić swoją zimną kawę, przeżywać melodramę, obserwować Anemiczne spojrzenie na zdrowy rozsądek, ironia Żyję wiedząc, że cierpienie ma sens, odnajduję w nim siebie W tym bólu jest zawarte piękno Nieskazitelność jest brzydka, ideał to prostota w złym tonie Wznoszę się ponad wszystko, problemy stają się nieistotne Na mym umarłym sercu kwitną róże

Jutro wzejdzie słońce Sklei rany kute w jedność Piękny ból oplata mi skronie Szarpie moje nerwy Gasi moją iskrę Sprawia, że czuję się jak ten mały nikt Z kiedyś I dziś Może odejdzie i wypuści mnie Ze swoich szponów Zła Jutro to wieczność, odległa galaktyka Nowy rok, dawna ja