Piję zimną kawę, anemiczna, chroniczna pustka
Obiecali mi ambicje, twardy żywot
Otrzymałam jednak zło
Wtedy, kiedy znajdę siebie będę pełnią
Świecącą w blasku tafli morza
Jedyne, co możemy robić to biec
Serce spłonęło mi na popiół

Autor:

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Melatonina mi zanika, boję się już mówić nie, melatropina wypływa mi oczyma, wredna suka. Glukagon w dupie ma ten cukier, którego nie mam. DHEA sprawia, że już wcale nie jem. Dopamino, kim jesteś?
ciąg dalszy..
 depresja je mnie na śniadanie, przecieram oczy ze zdziwienia odwieczna walka metodą prób i błędów dziś wstanę, jutro się położę i zgniję świat jest piękny, słyszysz ten szum morza? zamknij oczy, znów nie ma nic mój mózg się zmienił, elastyczność przekształca się w elektryczność napięć w moim ciele wciąż koło zamknięte mimo tylu postępów  wraca i wraca i wraca  płynę w przestrzeń trucizny już się nie boję
ciąg dalszy..