Wracam niczym upadły anioł, otrzepując swe skrzydła z popiołu
Tlę się jak nadzieja, która nigdy swego końca znaleźć nie mogła
Tlę się jak nadzieja, która nigdy swego końca znaleźć nie mogła
Tchnienie serca zrobiło mi dziś gorącą kawę, sztuka.
Popularne posty z tego bloga
depresja je mnie na śniadanie, przecieram oczy ze zdziwienia odwieczna walka metodą prób i błędów dziś wstanę, jutro się położę i zgniję świat jest piękny, słyszysz ten szum morza? zamknij oczy, znów nie ma nic mój mózg się zmienił, elastyczność przekształca się w elektryczność napięć w moim ciele wciąż koło zamknięte mimo tylu postępów wraca i wraca i wraca płynę w przestrzeń trucizny już się nie boję
Komentarze
Prześlij komentarz