Pewnego razu, świadomość wychodzi naprzeciw
i uzmysławia sobie, że bycie dobrym kończy się źle
a bycie dobrym wręcz tragicznie
cierpimy w imię dobra i jesteśmy szczęśliwi w imię zła
a my chwiejemy się pomiędzy tą granicą
zagubieni
depresja je mnie na śniadanie, przecieram oczy ze zdziwienia odwieczna walka metodą prób i błędów dziś wstanę, jutro się położę i zgniję świat jest piękny, słyszysz ten szum morza? zamknij oczy, znów nie ma nic mój mózg się zmienił, elastyczność przekształca się w elektryczność napięć w moim ciele wciąż koło zamknięte mimo tylu postępów wraca i wraca i wraca płynę w przestrzeń trucizny już się nie boję
Komentarze
Prześlij komentarz