wibruje mi w głowie od tych niedopowiedzeń, zamykania sobie umysłu 

męczy mnie powstrzymywanie swoich emocji przed wybuchnięciem ich 

czuję niepokój zbliżających się wydarzeń, które eksplodują mi w głowie

ciężar lęku, który nigdy mnie nie opuścił na krok

gdzieś wewnątrz mnie siedzę ja, krzycząca, że chcę wyjść

z pancerza zasad, moralności, normalności, udawania

wszystkiego

tysiące kawałków, na które się roztrzaskałam podcinają mi żyły