Chciałabym opowiedzieć Ci co skrywa się głęboko we mnie

Zerwać swoją skórę i odsłonić duszę, żebyś mógł dotknąć tych emocji, poczuć uczucia, o których Ci się nie śniło 

Często wracam do tej znajomości, bo była jedyną przystanią 

Dzięki której moja głowa odpoczywała, na ławce w tym parku 

Dziś przekreślone wszystko, wyrwane, choć była nadzieja

Korzenie wciąż siedzą głęboko w duszy, nie przesadza się 

Starych drzew

Zawsze będę otwierać swe ramiona, gdy Twoja potrzeba wypali Ci wnętrze aż do popiołu 

Nigdy nie wyjaśniona historia piękna łącząca te zmarszczki 

Prawdziwe dusze zawsze się odnajdą ponownie